Tegen RSR Ivoren Toren 2 hebben we na een lang gevecht 4 ‐ 4 uit de strijd gesleept. Gelukkig, want vorig seizoen verloren we 3x met 3,5‐4,5.
Op half elf stonden we nog met 3,5‐0,5 voor, maar tegen half twaalf was het inmiddels 3,5‐3,5. In een nerveus einde wist Frank gelukkig het laatste halfje binnen te slepen.
Hieronder alle verslagen.
Bord 6: Eelco
Na een rustige opening en middenspel dacht mijn tegenstander met zijn dame achter mijn koning een goede aanval te hebben. Dit viel tegen, mijn koning had een mooie schuilplaats op h5.
Vervolgens kon ik met mijn koningin ook aanvallen. Vlak voor het einde was dit de stelling na Df2 (ik had zwart):
De witte koningin zit helemaal vast! Als ze wegloopt, speelt zwart ..Kg6#!
Hierna viel zijn stelling uit elkaar. Ik miste 1 zet eerder (dus in plaats van Df1-f2) het mooie ..Bh3! met directe winst (goed gezien Wibo!), maar wit kan ook na Qf2 niks meer.
Bord 1: Rob
Ik kan alleen maar met veel ongenoegen naar mijn partij kijken. In een damegambiet speelde ik met de geïsoleerde d-pion , een stellingstype waar ik me thuis in voel. Ik kwam geweldig te staan, had de 7e lijn met mijn toren en hoefde alleen maar de yorens te verdubbelen om dan mijn voordeel te incasseren. In plaats van deze vanzelfsprekende zet, speelde ik mijn loper waardoor mijn toren ingesloten raakte en ik de kwaliteit moest geven. Ik kwam in een kansloos rindspel terecht, dacht nog even een vesting te maken, maar kreeg dit niet voor elkaar. Een zuur verlies voor het team.
Bord 8: Bert
Met zwart speelde ik de franse opening. De partij ging gelijk op, maar mijn tegenstander begon met een koningsaanval. Ik kon deze opvangen, ten koste van veel bedenktijd. Mijn tegenstander beging een fout door twee lichte stukken tegen een toren te ruilen. Hierna kon mijn witveldige loper (vrijwel altijd een passieve loper in deze opening) een heldenrol spelen bij de vorming van een egelstelling. Volgens de engine kwam ik daarna veel beter te staan. Ik kon nu met mijn toren actief naar de damevleugel, maar helaas kon ik mijn partij niet meer afmaken omdat mijn vlag viel. Bij het naspelen bleek mijn tegenstander bang te zijn voor pionverlies, waardoor herhaling van zetten de remise zou veroorzaken. Ik had deze pion echter nooit willen slaan omdat dit tot torenruil zou leiden waarna mijn tegenstander dan met zijn toren actief op de damevleugel zou gaan opereren.
Bord 2: Jeroen Eijgelaar
2 jaar geleden speelde ik als invaller in het 1ste ook tegen Zoran Ristanovic. Het werd toen een knots gekke partij met 2 kwaliteitsoffers en eindigde in remise.
Nu kreeg ik pardoes een kwaliteit in mijn schoot geworpen en in onderstaande stelling besloot ik tot een dame-offer welke de partij beëindigde.
Bord 5: Ivar
Ik had een op het oog mooie partij die uiteindelijk de tegenstander dwong om een paar cruciale zetten te vinden, waarvan hij er een heeft gemist in tijdnood. Ik maakte een slordigheid in het duwen van mijn pionnen aan de dames kant, waardoor ik terughoudend moest gaan spelen. Echter kreeg ik door een fanatieke aanval van mijn tegenstander de kans om druk terug te geven met een juist getimede f4 en f5.
Bord 4: Frank
Ik speelde een knotsgekke partij waarbij beide spelers opgelegde winstkansen volledig vergooiden. De grootste winstkansen zaten in de tijdnoodfase en we hadden/ namen niet goed tijd om het door te rekenen, maar dat is niet altijd een excuus.
We hadden tegengesteld gerokeerd, dus alle kansen voor boeiende aanvallen en die kwamen er ook. Ik kwam slecht uit de opening en mijn tegenstander zette een aanval op mijn koningsvleugel op en ook ik ging op jacht op de vleugel waar zijn koning stond. Het werd een rollercoaster met veel plussen en minnen volgens de engine.
Stand na 39. Dc2.
Bord 3: Joeri
Op bord drie was de hele partij redelijk scherp, waarbij ik uiteindelijk verliezend kwam te staan. De stelling die we achteraf met een aantal Messemakers nog even hebben geanalyseerd staat hier op het bord met wit aan zet.
Ik had nog drie minuten op de klok en koos ervoor om een kwaliteit weg te geven en te kijken of er nog een remise in zat. In de analyse vroegen we ons af of ik hier mijn dame had kunnen offeren voor een paard, een toren en een vrijpion. De computer is niet onder de indruk van dat idee, maar achteraf gezien zou dit wellicht nog tot praktische kansen hebben kunnen leiden. In de partij hebben we nog 12 zetten doorgespeeld voor de vorm, waarna ik opgaf in een uitzichtloze situatie.
Bord 7: Wibo
Al op de 5e zet gaf ik zomaar mijn e-pion weg. Ik verwisselde 2 zetten in een scherpe variant waaruit ik opmaakte dat ik te maken had met een sterke tegenstander.
Vervolgens pende ik met De2 zijn paard en dreigde met paardwinst. Vanzelfsprekend ontpende hij met De7. Daarna forceerde ik hem met mijn paard tot zettenherhaling.
Remise dus na 10 zetten. Bij de nabespreking zagen we niet direct goede alternatieven voor zwart, thuis Fritz natuurlijk wel.