(door Peter Scheeren)
In de derde ronde van de KNSB-competitie moest Messemaker 1 aantreden in en tegen Amsterdam-West. Gezien de te verwachten parkeerproblemen aldaar gingen de meeste spelers met het OV (trein + tram). Aldaar aangekomen waren de “auto-diehards” Henk-Jan en Jan Evengroen ook net gearriveerd. De andere OV-gangers (Albert en Auke) zouden op eigen gelegenheid gaan, waarbij Auke al aangekondigd had iets te laat te zullen komen.
Het was een drukte van jewelste in het speellokaal met maar liefst 5 wedstrijden. Nadat iedereen zijn plekje had ingenomen en de wedstrijdleider nog eens alle borden van alle teams naliep om te controleren of iedereen echt wel op de juiste plek zat, konden de wedstrijden beginnen (nog even zonder Auke, die zou even later pas binnenkomen).
Ikzelf was a heel vroeg klaar. Mijn tegenstander was blijkbaar “opgeofferd” op het eerste bord en in feite was de partij al na 9 (!) zetten beslist, toen ik een stuk ging winnen. Omdat mijn tegenstander ook daarna niet op zijn sterkst speelde kon ik al na ca. 1,5 uur het eerste punt laten noteren. Althans, dat dacht ik, maar wat bleek: Auke (die nota bene te laat was gearriveerd) had toen al lang en breed gewonnen (een snelle stukwinst) en was al weer huiswaarts gekeerd. Auke: bedankt voor het langskomen!
Wat later op de middag kon Henk-Jan het derde punt laten aantekenen. Hij had met zijn loperpaar en open f-lijn flinke druk op de witte stelling opgebouwd, maar hij zou nog lang niet zomaar gewonnen hebben als zijn tegenstander – die enigszins in tijdnood was gekomen – niet pardoes een stuk zou hebben weggegeven. Zodoende stonden we met 3-0 voor.
Even later dachten we dat het zelfs 4-0 was geworden. Immers, de tegenstander van Kees had zich – eveneens in tijdnood – in het hoofd gehaald om met alle zware stukken op het bord met zijn koning van e8 helemaal naar e2 te lopen. Toen wit geforceerd mat kon geven was de partij afgelopen. Echter: niet omdat de tegnstander opgaf (zoals velen dachten), maar omdat Kees door zijn bedenktijd was gegaan!
Dat was dus opeens 1-3 i.p.v. 0-4. Waar we eerst op een ruime overwinning leken af te stevenen, was nu de winst opeens niet meer zo zeker. In allle overige partijen stonden de Messemaker-spelers namelijk niet of nauwelijks beter en alle vier die partijen konden nog alle kanten op.
Frans had in een “Franse” opening met zijn koning noodgedwongen in het centrum moeten bivakkeren en die kreeg het zwaar te verduren. Frans bleef zich echter hardnekkig verdedigen en kwam hij – mede omdat de tegenstander enkele malen de beste voortzetting miste – uiteindelijk heel redelijk uit de problemen. Maar toen gaf hij pardoes een toren weg en was de partij afgelopen. Stand: 2-3.
Omdat zowel Erik als Jan op remise leken af te stevenen hing veel af van de partij van Albert. Rustig spelend had Albert eerst het witte minuscule loperpaarvoordeeltje (voor zover dat een voordeeltje was) geneutraliseerd en kwam daarna heel langzaam aan steeds beter te staan, mede door planloos spel van zijn tegenstander. Op een gegeven moment won Albert een pion, maar de tegenstander wilde zich daar niet bij neerleggen en offerde in plaats daarvan een stuk tegen twee pionnen. Zijn hoop was dat Albert met twee paarden zonder pionnen zou blijven zitten, maar Albert bleef geconcentreerd spelen en won uiteindelijk het eindspel van paard plus pion tegen pion.
Erik had met wit niets uit de opening gehaald en de zwartspeler had geleidelijk aan het initiatief verkregen. Er werd afgewikkeld naar een eindspel van loper tegen paard. De zwartspeler (met de loper) probeerde hierin ijzer met handen te breken, maar Erik wist de stelling binnen de remisemarge te houden. UIteindelijk deed de zwartspeler – mede gezien de stand in de wedstrijd – een wanhoopswinstpoging, maar die werd door Erik eenvouidg weerlegd en deze kon een (gelukkig) vol punt aantekenen.
Jan had in zijn partij met zwart in de opening een spannend fragment gehad, compleet met een (schijn)offer van zijn dame! Er resulteerde een gelijkstaand eindspel van loper tegen paard en daar ging Jan nog eens goed voor zitten. Hij bleef het proberen, maar zijn tegenstander gaf geen krimp. Op een gegeven moment ging Jan te ver in zijn winstpogingen en nu leek opeens de witspeler te gaan winnen. Diens techniek schoot echter duidelijk te kort en Jan kon de partij toch nog gemakkelijk in de remisehaven loodsen.
Door deze laatste twee meevallers viel de overwinning voor Messemaker met 5,5-2,5 toch nog ruim uit. Over twee weken mag het team opnieuw aantreden, samen met de andere twee Messemaker-teams mogen we het dan in een thuiswedstrijd opnemen tegen drie Erasmus-teams.