Categorie: Extern

(door Jeroen Eijgelaar)

Op 11-03-23 moesten we aantreden tegen de koploper RSR Ivoren Toren 2. Op voorhand zag ik nog wel kansen voor ons team, aangezien we voor het eerst compleet met onze 4-top borden konden spelen. Echter ook RSR Ivoren Toren 2 speelde met een sterker team dan in de vorige ronden, nl. gemiddeld 1872 t.o.v. de 1790-1835 uit de vorige ronden. Waren ze bang van ons? Een schrale troost voor de 5,5-2,5 nederlaag.

Het ging al vrij snel de verkeerde kant uit. Bij Simon en Zoran werden enkele pionnetjes geplukt en ging het licht langzaam uit. Het torenoffer tegen Rob pakte voor RSR ook goed uit, Robs dame op h1 deed niet meer mee aan het spel en werd node gemist. Bart moest noodgedwongen de dame offeren voor loper plus toren, waarna de vrije doorloop van de a-pion van de tegenstander niet meer te stoppen was.

De nederlaag kon nu  niet meer afgewend worden, waarna Frank remise kon nemen. Kees wikkelde af naar een eindspel met een pion minder, maar met een actieve koning. Heel even zag het er naar uit dat dit gewonnen zou zijn, maar dat lukte op een haar na net niet.

Een hele grote nederlaag konden we gelukkig voorkomen dankzij de twee “jeugdspelers”. Ivar moest eerst de druk op de half open g-lijn zien te overleven, maar dat hield hij keurig in de gaten en nam het initiatief over, won een stuk en de partij. Scott was als laatste klaar. Ook hij had het moeilijk. Een zeer listig eindspel van toren en een paar pionnen wist hij met kunst en vliegwerk toch netjes remise te houden, ondanks een witte vrijpion op a7.

Bord	Messemaker 1847 2	Rating	–	RSR Ivoren Toren 2	Rating	2½-5½
1,	Brinkers, C.P. (Kees)	2001	–	Mohtaat, H. (Homayoun)	1995	½ – ½
2,	Putten van, B.J. (Bart)	1964	–	Vogelesang, S. (Sander)	1954	0 – 1
3.	Walle van de, R.P.M. (Rob)	1892	–	Klop, J.A. (Arjen)	1925	0 – 1
4.	Michielen, F. (Frank)	1804	–	Zondag, J.A.T. (Jason)	1871	½ – ½
5.	Verschoor, S. (Scott)	0	–	Muntslag, B.A. (Bas)	1838	½ – ½
6.	Hamelink, S.A. (Simon)	0	–	Shabanaj, A. (Alda)	1843	0 – 1
7.	Zekusic, Z. (Zoran)	1618	–	Rijnders, W. (Wijnand)	1808	0 – 1
8.	Rothuizen, I.Y. (Ivar)	0	–	Ayala, L. (Leonardo)	1744	1 – 0
	Gemiddelde Rating:	1856		Gemiddelde Rating:	1872

(door Albert Segers)

Met Dordrecht troffen we op zaterdag 11 maart een underdog aan die flink van zich afbeet. Ondanks het grote rating surplus voor Messemaker was het een zware wedstrijd die maar net aan gewonnen werd. De rode draad in dit verslag zijn de geitenpaadjes naar winst en remise.

In mijn vorige verslag schreef ik dat toeval niet bestaat. Dat moest natuurlijk zijn “Toeval bestaat wel degelijk!”. Waren het de vorige keer opmerkelijke analogieën in de twee Segers partijen, deze keer was er een opvallende overeenkomst in de twee ‘Evergreen’ partijen. Zowel Jan als Henk-Jan offerde een volle toren, wat in beide gevallen niet helemaal correct maar wel effectief bleek. In hun geval kan er misschien een logische verklaring gevonden worden in de DNA overeenkomst. Maar ik zie wel een zorgwekkende progressie in het ‘risicobereidheid’ gen. Dat belooft wat als straks de derde generatie achter het bord gaat plaatsnemen …

Op bord 1 was er een korte maar hevige clash tussen de twee IM’s. Peter S. speelde met zwart tegen Mark Timmermans (2404). Hij wilde graag revanche voor zijn nederlaag (met wit) tegen Mark in de RSB-competitie van enkele maanden geleden. Deze keer had Peter zich wel voorbereid, maar na wits 4.h4!? bevond hij zich toch op onbekend terrein. Na ruim de tijd genomen te hebben voor de eerste 10 zetten (dat gold overigens voor beide spelers) was hij heel tevreden over de bereikte stelling. Maar toen speelde Mark een voor hem bekend – maar voor Peter verrassend – schijnoffer. De schade viel gelukkig mee, Peter kon direct daarna afwikkelen naar een ongeveer gelijke stelling, en op zet 23 werd de vrede getekend. Peter: “Ik was deze keer als allereerste klaar, voor mij een vreemde gewaarwording!”

In de partij van Frans op bord 7 (met zwart) tegen Piet Pluymert (1973) was er een spannend moment. Wit had een paard op e5 geposteerd en het is altijd een uitdaging hoe je zo’n sterke knol moet neutraliseren. De “oplossing” van Frans met 11…Pg4 was echter een blunder. Als wit direct 12.e4! had gespeeld, zou er in alle varianten door een dubbele aanval een stuk verloren gaan. Zijn tegenstander speelde het gelukkig pas één zet later en toen was door de tussentijdse ruil een cruciale dubbelaanval eruit gehaald. Frans vond trefzeker het oog van de naald en kroop daar opgelucht doorheen. Hierna werd het evenwicht niet meer verbroken. In de slotstelling stond Frans een fractie beter, maar gezien de stand op de overige borden was remise op dat moment een goed resultaat.

Jan speelde met wit weer een leuke Siciliaanse pot tegen ‘good old’ Joop de Jong (1925), waarin hij een duidelijke plus verwierf. En toen toverde Jan het “briljante” 19. Txa6?! op het bord. Echt een zet van Tal waarmee je de tegenstander het donkere bos inlokt en waarbij er slechts een smal pad voor één van de spelers overblijft om te overleven. Zijn tegenstander geloofde hem en dat leverde dus een gratis pluspion op in betere stelling. Aanname van het torenoffer zou betekend hebben dat zwart (na een combinatie van vier zetten diep) zijn dame moest geven (dat was mooi gezien van Jan!), maar daar zou zwart wel twee torens en een loper voor gekregen hebben. Met slechts twee pluspionnen van Jan daar tegenover geeft de computer het voordeel aan zwart. Maar zijn moed werd beloond en Jan haalde de buit bekwaam binnen.

Voor de partij van Erik aan bord 4 (met zwart) tegen Jacques Hennekes (2034) zou ik helaas letterlijk de tekst uit mijn vorige verslag kunnen kopiëren. Erik mist dit externe seizoen duidelijk zijn goede vorm. Ook nu kwam hij gewonnen te staan, maar het ging toch helemaal mis. Zijn tegenstander had wel wat dreigingen als compensatie voor twee pionnen achterstand, maar dat was normaliter geen probleem geweest. Erik had vooruitberekend dat zijn koning een vluchtveld had, maar dit bleek een geitenpaadje wat letterlijk doodliep. Zijn koning stond hierna klem en werd enkele zetten later alsnog gewurgd.

Albert beleefde een zeldzaam droomscenario. Met wit aan bord 6 tegen Roland van Keeken (2037) verkreeg hij na de opening een stelling waarin zwart geen tegenspel had en hijzelf wel een duidelijk plan had om verder te komen. Daar kwam nog bij dat zijn tegenstander heel lang nadacht (na 21 zetten nog 6 minuten op de klok). Met een pionnenstorm op de koningsvleugel werd weliswaar het ingesloten paard van zwart op h7 opgelost, maar daarmee kwam wel het schootsveld vrij gericht op de zwarte koning. Roland miste nog een geitenpaadje om de ergste schade af te wenden, maar zoals het ging was het na 31 zetten ondekbaar mat.

Het grote spektakelstuk tekende zich af op bord 3, waar Henk-Jan het met zwart opnam tegen Rik de Wilde (2188). What’s in a name!. In een obscure zijvariant van een scherpe opening ging het op een gegeven moment helemaal los! Hier geen subtiliteiten en smalle paadjes, maar woeste golven en baren in een moerasgebied waarin de vaste grond bezaaid lag met mijnen. Toen het mis dreigde te gaan besloot Henk-Jan tot een torenoffer wat hem zeker praktische kansen bood. Heel knap van beide spelers was dat ze lange tijd zetten bleven doen waarbij de computer waardering min of meer gelijk bleef (weliswaar in wits voordeel). En dat in zo’n scherpe en ingewikkelde stelling! Op een gegeven moment bezweek wit toch enigszins onder de druk en kwam Henk-Jan gewonnen te staan. Op zijn beurt haalde hij daar ook niet het maximale uit. Uiteindelijk resulteerde een dame eindspel waarin de materiele balans op wonderlijke wijze weer helemaal hersteld was! Remise was de uitslag waar beide spelers vrede mee konden hebben.

Op bord 4 sleepte Ed met wit een belangrijk punt binnen tegen John van de Laar (1800). Zijn eigen conclusies waren: “Mijn tegenstander speelde de opening te passief, waarna ik steeds het initiatief kon houden. Na dameruil won ik uiteindelijk een pion. Dat kon op 2 manieren, maar ik koos de iets mindere variant. Ook daarna maakte mijn tegenstander me het echter niet moeilijk. Leuk was nog wel mijn (hoewel niet nodig) loperoffer voor 1 pion. Daarna zou ik ook zijn 2 andere koningsvleugelpionnen hebben gewonnen, waarna ik altijd 3 verbonden pionnen tegen een paard had overgehouden. Mijn tegenstander deed echter nog iets slechters waarna hij het direct kon opgeven.”

Hiermee was de overwinning binnen. Als enige was Peter Y. nog bezig (bord 2 met wit) en die had het zwaar. In het middenspel had zijn tegenstander Lennard den Boer (2129) een stuk geofferd voor drie pionnen. Dit resulteerde in een stelling met T+L+P+4pi voor Peter, en T+L+7pi voor zwart. In eerste instantie beoordeelt de computer het als iets kansrijker voor wit, en zo schatte Peter het ook in. Echter één onnauwkeurige zet maakte de kansen al gelijk en daarna kwam zwart langzaam maar zeker beter te staan. De pionnenwals bleek heel moeilijk te stoppen. Het smalle pad werd onbegaanbaar en Peter kon op een gegeven moment alleen nog ademen door een rietje. Dat houd je niet lang vol natuurlijk en uit waardering voor het spel van zijn tegenstander liet Peter zich genereus mat zetten.

Door deze nuttige overwinning met 4½ – 3½ staan we nog steeds op een gedeelde derde plek, samen met het vermaledijde Sliedrecht (met clubgenoot Arjan van der Leij in de gelederen). Die blijven het goed doen! De onderlinge ontmoeting hebben we gewonnen en zij hebben een zwaarder programma voor de boeg. Dus dat moet goedkomen!

(door Jeroen Eijgelaar)

Op 11 februari speelde het tweede KNSB-team van Messemaker uit tegen Bergen op Zoom 2 en haalde uit met 1-7!. Na de 7-1 van het tweede RSB-team (2x) en het eerste KNSB team was nu de eer aan het tweede om deze score op het bord te laten aantekenen.

Een aantal spelers was verhinderd, maar gelukkig kunnen we uit 12 spelers putten om toch een volledig team op de been te brengen. Na ruim 1 uur kwamen we bij de speelzaal aan, een oud gebouwen complex, en we speelden in een  “oude gymzaal” met kleine tafels. Ook de temperatuur liet te wensen over. Dan is onze speelzaal toch een stuk aangenamer.

Bij Rob (1,  wit), Scott (7, wit) en Jeroen (2, zwart) kwam dezelfde opening op het bord: een geweigerd damegambiet waar zwart met c7-c6 vervolgde. Vervolgens weken de partijen af. Scott was als eerste zeer snel klaar. Hij kreeg het punt cadeau: in de opening dacht zijn tegenstander dat ze een stuk zou verliezen en gaf op. Scott is hiermee onze topscorer met 4 uit 4.

Rob vertelt over zijn partij: “Ik voelde me niet lekker, maar gelukkig was mijn partij al na een uur en een kwartier en 17 zetten klaar. In een Meraner had ik een leuk nieuwtje: mijn koning ging naar f1 nadat mijn tegenstander met Lb4 schaak had gegeven. In enkele zetten kon ik hem vervolgens klem zetten. Hij maakte een fout in een al slechte stelling wat zorgde voor damewinst en de partij.”

Raphaël (rnibord 6 met zwart) had met de 2e speler op rating het niet getroffen: “In een Hollandse opening draaide het om het winnen of verdedigen van een pion, nadat deze van het bord verdween, bleef de stelling gelijk totdat ik een paard weg blunderde.”

Leslie (bord 5 met wit) trok ten aanval en tegen de niet gerokeerde koning en met de halfopen f-lijn werd de partij beslist met een paardvork op dame en koning.

Hierna stokte het. De overige vier borden waren in diep gepeins en er waren allemaal min of meer gelijke stellingen. 3-1 vóór en wellicht nog 2 punten leek voldoende voor de matchoverwinning. Het duurde lang voordat de volgende partijen klaar waren. Rob en Leslie gingen al naar huis aangezien Rob zich niet lekker voelde.

De partij van Jeroen: “De opening volgde de twee laatste interne competitiepartijen die ik tegen Rob en Bart speelde. Aangezien ik daar niet lekker uit kwam was ik aan het zoeken wanneer ik zou gaan afwijken. Dat was echter niet nodig, aangezien mijn tegenstander al snel een andere variant speelde. Na wat afruil leek het lang op remise af te stevenen, totdat de volgende stelling op het bord verscheen:

Hier heb ik zeer lang over mijn volgende zet nagedacht. Het torenoffer op e3 kreeg ik eerst niet helemaal “rond”, totdat ik 29. ..Txg3+ zag met de combinatie 31. ..Pf3. Drie pionnen voor de kwaliteit was voldoende, dus besloot ik de zet uit te voeren. In het vervolg kreeg ik zelfs nog onverwacht een vierde pion waarmee de partij definitief in mijn voordeel beslist werd.

28. . Txe3 29.Pe5 Txg3+ 30.Kh2 Pxe5 31.Kxg3 Pf3, 32.Td1 Tf4 33.b5 axb5 34.axb5 Pxd4 35.Ta2 Pxb5

Op de 48e zet gaf mijn tegenstander op.”

Ivar (bord 8 met zwart) volgde vrijwel meteen hierna. Lastig uit de opening gekomen kreeg hij in het middenspel toch ruimte om op de damevleugel het initiatief over te nemen. Met een pion meer was het alsnog lastig om het dame-eindspel met 3 om 4 pionnen te winnen. Dit lukte echter nog vrij aardig.

Ook Frank (bord 4 met wit) volgde nu snel: “Ik speelde met wit en na een Caro-Kann kwam er een stelling op het bord waar ik niets had. Na een onnauwkeurige zet van mij moest ik een pion geven. De stelling die hierna ontstond, beoordeelde ik echter als niet ongunstig voor mij. De engine geeft zelfs + 1,26 voor wit.

Na 22. ..Tc6 speelde ik 23.Le4 Tb6 24.Lxb7 en won ik de pion terug. Mijn voordeel was echter direct weg. Veel beter na 22. ..Tc6, is 23.Pe4 Lc7 24.f4 en zwart verliest een paard.

Na de 34e zet van wit ontstond de volgende stelling.

De stelling is gelijk. Zwart speelde echter 34 …., Ta8 en had wits volgende zet niet gezien: 35 Tb1!  Met 35 …., Ta4 had zwart nu de schade tot een pion kunnen beperken. hij speelde echter 35 ….f5 en na 36 Pf6+ Kg7 37 Ph5+ Kg6 38 Pf4+ Kg5 39 Ph3+ Kg4 kon ik het paard ophalen. Daarna speelde het vanzelf en op zet 52 gaf zwart op.”

We moesten nu lang wachten op Zoran (bord 4 met zwart): “Vanaf zet 5 kreeg ik problemen door een slechte opening, maar langzaam kon ik  een aanval opzetten waar de tegenstander aan wist te ontkomen. Met de lange rokade, waar de koning onbeschermd stond, was een goed moment om de aanval in te zeten. Deze poging was aanleiding voor mijn tegenstander om zo veel mogelijk stukken te ruilen. Met een paard in mijn bezit en een loper voor mijn tegenstander en beide met drie pionnen op de bord gingen we naar het eindspel.  Mijn c-pion en zijn f-pion kregen kans op promotie. Na een klein foutje in het eindspel bij mijn tegenstander wist ik winst voor ons te boeken. Een partij van 65 zetten en meer dan 4 uur achter het bord. Tijdens de wedstrijd had ik drie keer het gevoel dat remise de enige optie was, maar elke keer ging ik toch door met de partij. Een mooie partij met veel variatie en kansen voor beide spelers.”

	Bergen op Zoom 2	Rating		Messemaker 1847 2	Rating	Ronde 5
	Bruys, P.A.F. (Piet)	1632		Walle van de, R.P.M. (Rob)	1863	0 – 1
	Putte van de, B. (Bas)	1778		Eijgelaar, J. (Jeroen)	1799	0 – 1
	Raaij van, J.C. (Jules)	0		Michielen, F. (Frank)	1797	0 – 1
	Demmers, P.J. (Pieter-Jan)	1587		Zekusic, Z. (Zoran)	1617	0 – 1
	Lindhout, D.J. (Danny)	1515		Tjoo, T.P. (Leslie)	1697	0 – 1
	Goris-Schouwstra, A.T.C. (Adry)	1658		Willemstein, R.P.D. (Raphaël)	1271	1 – 0
	Deleersnyder, L. (Lieselot)	1613		Verschoor, S. (Scott)	0	0 – 1
	Haverhoek, J.M. (Jan)	1540		Rothuizen, I.Y. (Ivar)	0	0 – 1
	Gemiddelde Rating:	1618		Gemiddelde Rating:	1674	1-7

(door Albert segers)

In de uitwedstrijd van ons eerste KNSB team op zaterdag 11 februari tegen de Capelse SchaakVereniging, kwam de ontnuchterende waarheid weer eens aan het licht: “Schaken is een spel van fouten maken”. Partijen die verloren hadden moeten worden werden gewonnen of geremiseerd, partijen die gewonnen stonden werden verloren of verzandden eveneens in remise. Waarbij de eindbalans uiteindelijk in ons nadeel uitviel. De meeste partijen waren wel spannende en meeslepende gevechten. Met als uitzondering de wat technischer Segers & Segers partijen. Ja, toeval bestaat niet!

Laten we de borden maar eens langslopen. Gewapend met de computeranalyse kan deze kiebitzer rustig zijn genadeloze oordelen vellen …

Peter Y (bord 1 met wit) overzag of onderschatte (?) een sterke tussenzet van Jeffrey van Vliet (2381) en kwam een pion achter. De stelling was lange tijd verloren, maar in de tijdnoodfase miste Jeffrey op zijn beurt een mooie tactische wending waardoor Peter de pion terugwon en een duidelijk betere stelling overhield. Nog lang op winst gespeeld, maar toen de teamnederlaag een feit was berustte Peter in de remise (½-½).

Sjoerd (bord 2 met zwart) viel in voor Peter S (die helaas verhinderd was wegens ziekte) en mocht het opnemen tegen Leon Koster (2250). Dat beloofde dus een zware middag te worden voor hem. Maar Sjoerd speelde fris van de lever zijn eigen spel, een scherpe Siciliaan, en bood prima partij. Zijn tegenstander speelde het sterk, ging voor maximale activiteit tegen de zwarte koning in het midden. Hoewel de stelling met een witte dame tegen de twee torens van Sjoerd nog niet zo duidelijk leek, bewees wit uiteindelijk zijn gelijk (0).

Erik (bord 3 met wit) speelt een heel ongelukkig seizoen. Met wit gaat hij er altijd voor, in de scherpe hoofdvarianten. En zo hoort het ook, zeker op zijn leeftijd J. Deze middag kwam hij, dankzij sterke voorbereiding denk ik, totaal gewonnen te staan tegen Paul Schrama (2190) die ook goed op de hoogte was gezien zijn snelle spel. Op zet 16 offert zwart een kwaliteit, wat allemaal nog bekend is! Maar daarna gaat hij niet goed verder en komt Erik enkele zetten later met sterk spel totaal gewonnen te staan. En dan gaat het opeens mis: waar 24.De2 een stellingsvoordeel van +4.00 geeft, levert het gespeelde 24.Db3 slechts een voordeel van +0.60 op. Dat scheelt een slok op een borrel! Hierna ging het langzaam maar zeker bergafwaarts voor Erik. Helaas een harde en zure (0).

Op bord 4 zagen we ook een mooi en meeslepend gevecht tussen Henk-Jan (met zwart) en Mark Trimp (2135). Beiden deden niet voor elkaar onder in het wederzijds naar de keel vliegen op de koningsvleugel. Helaas zag Henk-Jan net even te laat de verraderlijke kracht van de manoeuvre Dd1-f3-h3 over het hoofd en moest spoedig de handdoek werpen (0).

Wim (bord 5 met wit) zie ik als de slapende schaakreus. Maar owee als je deze man echt prikkelt. Hij vond het prima dat Roel Trimp (2041) zijn koning kietelde met aanvalszetjes, terwijl hij zelf rustig verder ging met zijn strategische verwurging. Maar dat dreigde – naar Wim’s eigen zeggen – op een gegeven moment mis te gaan. Roel speelde sowieso een goede partij, lekker actief met zwart. Op zet 25 geeft mijn computer de beruchte waardering 0.00. M.a.w. gelijke kansen, onduidelijk, zoek het lekker zelf uit. Daarna werd het rommelig. Roel speelt 25… De8? met het op zich goede idee van Dg6, hiervan was Wim zodanig onder de indruk dat hij zijn eigen dame terug- en omspeelde, terwijl 26.h4! een computerwaardering van +2.00 geeft. Dat bedoel ik dus, het spel is gewoon te moeilijk voor ons. In de tactische slagwisseling die volgde in de tijdnoodfase had Wim duidelijk de overhand. Hij won een stuk en aan het eind ook nog de dame (1).

Ed (bord 6 met zwart) verloor heel ongelukkig tegen Reinoud Segers (2036). Ik ken Reinoud niet persoonlijk, we zijn ook geen directe familie van elkaar voor zover we weten, maar hij vond het wel leuk om bij aanvang te melden dat zijn zoon Albert heet. Wit speelde vanaf het begin consequent op de geïsoleerde zwarte d-pion. Ed speelde dit prima tegen en had de stelling probleemloos kunnen houden (comp geeft slechts een voordeel van +0.10). Maar in tijdnood deed Ed helaas een actieve zet die tactisch afgestraft werd met pionverlies. Het eindspel was daarna moeilijk te houden, maar stug verdedigen en de beperkte tijd boden zeker nog remisekansen. Het mocht helaas niet zo zijn (0).

Op bord 7 zat het ons weer erg mee. Jan speelde met wit tegen Jan Peter Bogers (1988) en had het zwaar na de opening. Hij verloor een pion waarvoor hij eigenlijk onvoldoende compensatie had. Dat realiseerde Jan zich terdege en speelde daarom zo scherp mogelijk verder, om de zaak zoveel mogelijk te compliceren. Dat is ook echt wel zijn handelsmerk weet ik uit eigen ervaring. Zij tegenstander pakte een tweede pion en werd toen getrakteerd op een sterk torenoffer van Jan wat de partij helemaal deed kantelen. De stelling was eerst nog onduidelijk, maar één foute zet van zwart werd hem direct fataal. Hier kwamen wij dus best goed weg (1).

Albert (bord 8 met zwart) kwam wat moeizaam uit de opening tegen Jessica Derksen-Harmsen (2073), onder haar meisjesnaam bekend als oud-kampioene van Nederland. Hij moest (net als Ed) ook op zoek naar compensatie voor zijn geïsoleerde d-pion. Dat lukte uiteindelijk met enig kunst- en vliegwerk. Waarbij gezegd moet worden dat wit ook niet echt doorpakte. In het toreneindspel stond het gelijk, op één moment na waarin wit in een soort zetdwang was geraakt. Ik had toen eenvoudig een pion kunnen winnen met grote winstkansen, wit had namelijk geen tegenspel. Toen ik die kans jammerlijk miste was het potremise. (½-½)

Door deze nederlaag met 5-3 staan we nu op een gedeelde derde plek, met vijf punten achterstand op koploper VAS. Op de heenweg hadden Erik en ik het er nog over dat we niet meer naar beneden hoefden te kijken dit seizoen, maar alleen omhoog. De grote vraag is waarheen we nu moeten kijken? Naar links en naar rechts misschien? Laten we in elk geval ernaar streven om de broederstrijd met Sliedrecht in ons voordeel te beslechten. Het is ten slotte altijd goed om een sportief doel voor ogen te hebben.

Afgelopen zaterdag (17 december) is er onverwachts verloren van CSV 2. Ondanks de afwezigheid van Kees en Frank waren we op papier nog steeds favoriet. Het liep echter anders. We kwamen matig tot slecht uit de start blokken. Alleen Rob kon buigen op een voordelige stelling, op de overige borden kwamen we al snel achter te staan, of maximaal gelijkwaardig. Na ongeveer anderhalf uur leek het zelfs een grote nederlaag te worden. Tegen het einde kwamen we nog flink terug, maar de nederlaag was toch een feit. Zoran,

Scott en Raphaël kwamen al vrij snel achter in stelling en/of stukken. Bart en Jeroen stonden op zijn minst lastig en Leslie had geen gemakkelijke partij. Bij Simon ging het nog gelijk op. Rob liet nog er verder geen gras over groeien en verkreeg veel activiteit voor zijn geofferde pion en kon snel het punt binnen halen. Zoran en Raphaël kregen geen kans meer en moesten vrij snel ook hun Koning omleggen. Tussenstand 1-2 achter.

Leslie kreeg een remise aanbod in een vrij lastige stelling: 2 lichte stukken tegen toren plus 2 pionnen. Optisch gezien een mindere stelling voor Leslie. Jeroen speelde een saaie pot, waar na veel afruilen niets overbleef. Met deze 2 remises was de tussenstand 2-3 achter.

Even leek er toch nog een gelijkspel in te zetten toen Scott zijn stelling kon ombuigen en flink ten aanval trok. De spelers van Capelle hadden hier reeds het punt geteld. Scott vuurde alles wat beschikbaar was op de koning af en bekroonde dit met mat. Tussenstand 3-3.

Bart kwam iets beter te staan, maar dit was niet voldoende voor de winst en Simon liep tegen een dicht geschoven stelling aan, waar hij de loper van de verkeerde kleur overhield. Met een pion minder kon hij het binnenkomen van de vijandelijke koning niet meer voorkomen en dat bepaalde de eindstand op 3,5-4,5.