Categorie: Extern

(door Jeroen Eijgelaar)

Na de winterstop stond voor Messemakers 2e KNSB-team de vijfde wedstrijd op 3 februari thuis tegen LSG 5 op het programma. Door een 5-3 overwinning blijven we in de race voor het kampioenschap in klasse 5H. Onze naaste concurrenten Botwinnink 2 en  Philidor Leiden 3 speelden tegen elkaar gelijk, waardoor we gezamenlijk op de eerste plaats staan. De race gaat de laatste twee ronden om bordpunten. Helaas staan wij anderhalf bordpunt achter op Philidor Leiden 3. De stand aan kop is:

Het begon al weken vóór deze wedstrijd: een aantal spelers waren deze speeldag niet beschikbaar en ook moesten we twee spelers afstaan aan het eerste Messemaker-team. Op de speeldag was Hans ook nog vergeten dat hij moest spelen. In allerijl vonden we in Zoran nog een vervanger, zodat we toch met 8 spelers konden aantreden. Eventueel had ikzelf als wedstrijdleider ook nog kunnen spelen, maar dat had gezien het verdere verloop nog best wel lastig kunnen worden. De taken van een spelende wedstijdleider gaan dan namelijk vóór de eigen partij.

Op de speeldag zelf was op het aanvangstijdstip LSG 5 nog niet aanwezig, op één speler na die met het openbaar vervoer was gekomen. Nog even geschakeld met de “hulp-desk” van de KNSB, of we al mochten starten. Gelukkig kwamen de overige zeven spelers van LSG 5 om 12:30 uur binnen, zodat we met enige vertraging toch konden beginnen.

Hiermee waren de problemen nog niet voorbij. We hadden de klokken niet goed ingesteld, de 30 seconden bonus per zet werd niet meegenomen. Dit merkten we pas op bij de eerste speler die onder de 20 minuten uitkwam. Vervolgens hebben we op alle acht de klokken alsnog de extra tijd toegevoegd, al met al een rommelig verloop. Met enige consternatie zijn toch alle partijen tot een goed einde gespeeld en hopelijk heeft dit de einduitslag niet beïnvloed. De teamcaptain van LSG 5 was het in ieder geval met deze maatregel eens.

Dan de wedstrijd zelf:

Al vrij vroeg liepen we uit naar een 3,5-0,5 voorsprong en de teamwinst lag voor het oprapen. Kees – na een aantal inval beurten in het team 1 – deed nu voor het eerst mee. Hij won meerdere pionnen en in de slotstelling ging er ook nog een dame voor een toren af. Auke kwam vanuit de opening al snel een kwaliteit voor en ronde dit als eerste vakkundig af. Scott won ook een stuk en raapte alle koningspionnen op. Raphaël kreeg ook voordeel vanuit de opening, tijdelijk zelfs twee pionnen vóór, maar die waren slechts tijdelijk, met remise als resultaat.

Bij de overige borden stond alleen Zoran minder. Onder druk ging er een kwaliteit en een pion af. Dit kon niet meer opgelost worden. (3,5-1,5).

Naar mate de middag vorderde ging het echter mis. Franks koning werd belaagd en dit koste pardoes een vol stuk. En Jasper – die op zijn verjaardag speelde –  ging in het eindspel in de fout. Na penning van de dame op de koning gaf hij op (3,5-2,5). Plots hing er nu een 4-4 in de lucht.

Leslie gebruikte zoals altijd veel tijd en zijn aanval sloeg niet door. Hij kreeg zelfs een aanval hiervoor terug. In het eindspel stond echter het paard van zijn tegenstander op c1 buitenspel. De verste vrijpion kon daardoor niet mee worden tegengehouden en de winst was binnen. Hij is nu onze topscorer met 4 uit 4.

In tijdnood van beide spelers bleef Frank stug verdedigen met een stuk minder. Zijn tegenstander boekte weliswaar progressie, maar liet een combinatie toe waarmee Frank het stuk terug won. In het eindspel bleef zijn tegenstander nog wel aandringen, maar de remise kwam niet meer in gevaar, zodat de eindstand op 5-3 werd bepaald.

Na afloop vertelde de teamcaptain van LSG 5 dat ze al met een nederlaag rekening hadden gehouden. Gezien de opstellingen van beide teams was dit wel een beetje voorbarig?

Over drie weken. op 2 maart, staat alweer de zesde wedstrijd op het programma, uit tegen De Volewijckers 1, waarvan we één partij reeds hebben vooruit gespeeld en we staan al 1-0 achter. De opdracht zal wel zijn om zo veel mogelijk bordpunten te scoren, al zal dat dus lastig worden gezien hun twee kopmannen van ca. 2000 Elo en de achterstand waarmee we de wedstrijd zullen beginnen. Ook speelt Philidor Leiden 3 nog tegen Philidor Leiden 4, waar ik een monsterscore voor Philidor Leiden 3 verwacht. Wellicht dat VAS 5 nog enige soelaas kan beteken voor ons, aangezien Philidor Leiden 3 daar in de laatste ronde tegen moet en dat nog weleens een lastige tegenstander kan zijn.

We zullen zien! Zelf moeten we eerst nog maar eens zien te winnen.

(door Albert Segers)

Achter de dijk langs de getijderivier het Spui, ligt het mooi aangeharkte dorp Nieuw-Beijerland, gesticht in 1582 nadat de bedijking van de polder Nieuw-Beijerland gereed was gekomen. Een zogeheten “voorstraatdorp” omdat de kern van het dorp gevormd wordt door een voorstraat: een straat die haaks op de dijk staat.

Op de heenweg had ik twee invallers aan boord (Rob en Sjoerd) omdat Peter S en Erik wegens ziekte verstek moesten laten gaan. Dat was een flinke aderlating, maar zoals later zal blijken werd dit bloeden deskundig gestopt door de vervangers. Het was best een lange rit en de terugweg duurde nog langer omdat de Heinoord-tunnel aan één kant afgesloten was. Gelukkig kon ik toen nog niet bevroeden dat ik deze rit twee keer zou moeten maken deze dag …

Bij een dijk denken we meestal aan het risico van overstroming, zeker gezien de hoge waterstanden die de afgelopen weken in het nieuws waren. Maar in de zomer van 2022 kwam een ander risico aan het licht: het tragische ongeval in Nieuw-Beijerland met de vrachtwagen die de dijk afreed in een groep mensen die een barbecue hadden. Dit haalde uitgebreid het landelijke nieuws, met 7 dodelijke slachtoffers.

Door mijn snelle remise had ik de gelegenheid om een wandeling door N-B te maken. Ik kwam op de “dichtroute” met maar liefst 70 poëzietegels verdeeld over een drietal straten. Leuke dichtregels kwam ik tegen, helaas geen schaak analogieën maar één ervan wil ik jullie toch meegeven: “Als hebbelijkheid iets eigenaardigs is, hoe eigen is dan eigenaardig?”. Daar kunnen wij als schakers met al onze (on)hebbelijkheden eens lekker op kauwen.

Ik voel nu toch wel de vraag opkomen bij jullie, waarom in vredesnaam al deze ontboezemingen? Welnu beste lezers, niet alleen acht ik het mijn dure plicht om jullie wat kennis en cultuur mee te geven, maar ik heb zaterdag ook een sterke band opgebouwd met N-B. Ik heb dit dorp afgelopen zaterdag niet één keer, maar zelfs twee keer bezocht. Reden: mijn telefoon laten liggen. Na wat telefoontjes kon ik deze ’s avonds nog ophalen bij de beheerster in N-B … Ja, dit begint helaas een trend te worden, het vergeten van dingen, ongetwijfeld speelt de leeftijd hierbij een rol. Niet alleen zijn alle schaakvarianten van duizenden uren schaakstudie verloren gegaan (dat is nog herkenbaar voor de meesten van ons), maar ik ga nu ook spullen kwijtraken. Laatst mijn vest op de club laten liggen, dit was volgens Vincent al vaker gebeurd (dat wist ik ook al niet meer …). Wat wordt het volgende, sterke kandidaten zijn mijn blauwe Nike bidon en zwarte metalen thermosfles. Ja, ik geef jullie alvast de kenmerken, voor het geval dat. En afgelopen dinsdagavond (KNSB bekerwedstrijd in Den Haag) was ik zelfs mijn auto kwijt, dat weten 2xPeter en Jan nog wel. Overigens sluit ik ook niet uit dat ik nog eens thuiskom na een vakantie zonder mijn vrouw, maar dat geheel terzijde.

Genoeg getreurd, nu dan eindelijk over naar de wedstrijd, die was (wel) heel boeiend! Peter Y en ik (Albert) waren al binnen een uur klaar. Peter speelde op bord 1 met wit tegen een invaller met een veel lagere rating en had het punt binnen 20 zetten al binnen. Zelf speelde ik iets meer zetten aan bord 5 met wit, maar ik had al snel door dat er voor mij deze middag niet veel te halen viel. Mijn tegenstander speelde alle zetten vrijwel á tempo en had aan het eind nog 1 minuut meer op de klok dan aan het begin (ik dacht dat alleen GM’s zo’n kunstje konden flikken). Zelf had ik ‘normaal’ nagedacht en een achterstand van 40 minuten op de klok. In een gelijke stelling namen we allebei genoegen met een zetherhaling.

Op dat moment zag het er gunstig uit voor ons. Rob had misschien een klein nadeel op bord 2 met zwart tegen een van de sterkste tegenstanders. Maar Ed had een prettige plus op bord 3, Henk-Jan met zwart op bord 4 had een onduidelijke stelling (dus kansrijk) en bij Jan met zwart op bord 6 was het een heksenketel, dus die punt telde ik al! En Bernard stond op bord 7 met wit veel beter tegen good-old Rex van Dijken. Alleen had Sjoerd aan bord 8 met zwart wel een probleem, wit had de gambiet-pion inmiddels stevig in handen, maar er waren zeker nog counterkansen. Met dus al één punt voorsprong op zak rook ik de winst al.

Maar toen dreven er wat onweerswolken over! Jan won “natuurlijk” zijn partij (na mooie tactische verwikkelingen), maar plotsklaps verloor Henk-Jan zijn partij! Hij had de openingsproblemen overwonnen en was goed op weg om actief te worden en toen … BOEM! Na een ogenschijnlijk logische ruilactie kwam opeens de zet Pd5 van wit met dame vangst: de dame van Henk-Jan op f6 had geen velden meer! En Bernard was iets te optimistisch verder gegaan, hij offerde twee pionnen voor de aanval, maar bleek toch te weinig compensatie te hebben na een gemiste kans op groot voordeel. En Sjoerd verloor toch vrij snel zijn partij en dus stond het toen gelijk met nog drie partijen te gaan: (1) Bernard stond in principe verloren; (2) Rob stond na een sterk kwaliteitsoffer duidelijk beter, maar kon hij dat ook afmaken tegen zijn sterke tegenstander? (3) Ed had een duidelijk en permanent voordeel in een eindspel met ruimtevoordeel en het loperpaar.

Een gelijkspel hing lange tijd in de lucht en dat was eigenlijk onvoldoende voor ons om handhaving in eigen hand te houden, gezien de versterkte degradatieregeling dit seizoen.

Na de tijdcontrole op de 40^e zet kon Bernard het niet meer bolwerken en dus stonden we met 2,5 – 3,5 achter! Maar Rob had de tijdnoodfase prima doorstaan en zijn voordeel zelfs vergroot! Zijn tegenstander gooide er nog een wanhoopsoffer tegenaan, maar dat werd koeltjes aangenomen en enkele zetten later was het punt binnen. Zodoende werd Rob de held van de dag en ook nog eens met een hele mooie pot!

Toen was het dus aan Ed om ook nog de eindoverwinning binnen te slepen. Het ging misschien niet vlekkeloos, de tijd ging ook meespelen, maar uiteindelijk wist hij door een tweede front te openen toch winnend voordeel te bereiken. En dat bleek voldoende voor de winst!

(Nb: in de eerste wedstrijd van dit seizoen tegen Sliedrecht was Ed ook de matchwinnaar, toen was hij ook als laatste nog lang bezig om een mindere stelling te keepen voor de eindoverwinning.)

Zodoende hebben we twee dure en zwaar bevochten matchpunten binnengesleept. We hebben handhaving nu grotendeels in eigen hand. De volgende (7^e) ronde zijn we vrij (er zijn 9 teams in onze poule) en daarna zal er meer duidelijkheid zijn wat we in de laatste twee ronden nog moeten binnenhalen voor handhaving. In elk geval zal het spannend blijven tot en met de laatste ronde!

De detailuitslagen zijn te vinden op de KNSB-website (navigeer naar klasse 2B).

(Door Auke Wilming)

Afgelopen zaterdag (16 december) speelde KNSB team 2 de kraker in klasse 5H tegen Botwinnik 2. Jeroen had van onze 14 spelers deze namen uitverkoren:

Samen met Philidor Leiden 3 lijken deze teams uit te maken wie kampioen wordt. Een overwinning zou ons koploper maken; een nederlaag zou ons kansloos maken voor het kampioenschap. Er stond dus een hoop op het spel.

Op bord twee (ik) en drie (Frans) werden identieke Grünfeld-openingen gespeeld. Pas op de 9^e zet werd spieken voor mij onmogelijk. Hierna had Frans nog 12 zetten nodig:

‘In mijn partij ging zwart op zet 15 ernstig in de fout met een pionzet, terwijl de ontwikkeling van een paard geboden was. Ik kon mijn koning uit een penning halen, waarna al mijn stukken goed stonden en de zwarte stelling instortte. Zwart gaf op zet 21 op.’

Ondanks de inspirerende partij van Frans kwam mijn tegenstander niet zo goed te staan met wit. Sterker nog, ik stond na vijftien zetten al een pion voor en won er enige tijd later nog een. Ook mijn stukken stonden beter, en ik dacht dat de winst mij niet meer kon ontgaan. In plaats van mijn vrije pion naar promotie en winst te schuiven speelde ik veel te afwachtend. Dat kwam mij duur te staan, en met nog één pion meer was het toreneindspel remise.

Links van mij speelde Jeroen lange tijd een comfortabele partij met wit. In een damegambiet ging de strijd lang gelijk op, al had ik altijd het idee dat Jeroen ietsje beter stond. Jeroens remiseaanbod werd afgewezen en kort daarna zag Jeroen twee tussenschaakjes, leidend tot stukverlies, over het hoofd en gaf op.

Op bord vier maakte Scotts tegenstander een foutje in de opening, en daarmee verwarde hij Scott zo dat het eigenlijk wel goed uitpakte. Vanaf dat moment kon Scott alleen maar tegenhouden en dat lukte uiteindelijk niet: 0-1.

Rob speelde een achtbaan van een partij op bord vijf, als ik zijn verslag mag geloven:

‘Ik had het middenspel mishandeld, had een kwaliteit gegeven, zijn dame en toren dreigden op de onderste rij mat te geven. Ik twijfelde tussen direct opgeven (mat was onontkoombaar) of toch nog een zet spelen. Ik speelde nog een zet waarop hij zijn toren weggaf en ik opeens gewonnen stond. Ik moest nog wel afrekenen met dreigingen op mijn kwetsbare koning, maar deed dat niet goed waardoor hij eeuwig schaak kon geven. Remise dus.’

Een mishandeld middenspel, mooi!

Op bord zeven won Leslie wéér, en dus is hij met drie uit drie onze onfeilbare topscoorder, samen met Frans. Met een tijdelijk dame-offer zette hij een paardvork op waarmee hij zijn dame terugkreeg met een toren rente. Met een toren minder kon zijn tegenstander niet anders dan opgeven.

Op bord acht speelde Simon lang een gelijkwaardig partij, tot hij, met kerst voor de deur, een stuk weggaf. Een mooi gebaar, maar niet per se in het teambelang.

Nu stond het 4-3 en was alleen Ivar nog bezig op bord zes. Alleen winst kon een fatale nederlaag voorkomen. Het bord stond in vuur en vlam met een lichte plus voor Ivar. In zijn jacht op meer blunderde hij bijna zijn kansen weg, maar dat zag hij nog net op tijd. Kort daarna had zijn tegenstander dat geluk niet, en Ivar toonde geen genade: 4-4!

Ik had lang het idee dat we gingen winnen, maar uiteindelijk mogen we niet klagen over deze remise. 

3 Februari spelen we weer, dan thuis tegen LSG 5.

(door Henk-Jan Evengroen)

Zaterdag 16 december stond de 5 e ronde tegen CSV op het programma. Voor de RSB-competitie hadden we al eerder in het jaar tegen elkaar gespeeld. In die wedstrijd wisten we een mooie 6-2 overwinning te bereiken. De verwachting was echter wel dat we andere spelers zouden treffen dan in die wedstrijd en dat we elkaar weinig zouden ontlopen. Dit bleek inderdaad te kloppen, want de gehele middag kon het nog alle kanten opvallen.

Op bord 1 speelde Jan tegen Jeffrey. Jan had met zwart al snel wat ruimtevoordeel en leek ook in de ontwikkelingen die daarop volgden een prettige stelling te verkrijgen. Op één of andere manier is dat snel bergafwaarts gegaan, waardoor we op een 1-0 achterstand kwamen.

Een partij die ook snel verliep was de partij van Ed tegen Mark. Ed kwam moeizaam uit de openingen en het initiatief lag bij Mark. Die wist echter geen gaatje te schieten in de verdediging van Ed, waardoor een remise werd gekomen.

Ben kwam ook lastig uit de opening op bord 6. Een koningsgambiet krijg je niet vaak tegenover je, maar gelukkig kende Ben de theorie. Althans dat dacht ik, want de tegenstander ging in de denktank en dat is in de opening toch vaak een goed teken. Dit resulteerde echter wel in een gezonde pion voorsprong voor Reinoud en die wist dit ook vakkundig af te maken.

Halverwege de middag stonden we dus 2,5 – 0,5 achter, maar er was nog geen man overboord. Bij de overige stellingen had ik het idee dat we een goede plus hadden en dat dit ook wel zou leiden tot verschillende winstpartijen en geen enkele verliespartij. Dat we hierna geen partij meer zouden verliezen bleek uit te komen, maar helaas konden we te weinig goede stellingen over de streep trekken.

Albert kwam op bord 8 prettig uit de openingen en wist dit ook om te zetten in een eindspel waarbij hij het initiatief had. Het lukte hem echter niet om dit om te zetten in materiaalwinst, waardoor het vervlakte en snel remiseachtig werd.

Bij Bernard was het zeker niet remiseachtig. Door een doorbraak kreeg hij veel activiteit op de damevleugel. Zijn tegenstander probeerde op de koningsvleugel tegenkansen te creëren. Dit kostte zowel voor Bernard als Jessica veel tijd, waarbij in een heel onduidelijke stelling tot een gestreste remise werd besloten.

Op dat moment waren de Peters en ondergetekende nog bezig, waarbij met name Peter Ypma en ik een goede stelling hadden.

Peter Ypma haalde uiteindelijk de winst binnen. Dit is wat hij zelf meldt over zijn partij:
Vanuit de opening kreeg ik een klein voordeeltje, omdat mijn tegenstander een geïsoleerde pion op d4 kreeg zonder de gebruikelijke activiteit. In de partij wist mijn tegenstander dit echter op te lossen met de zet …Ld5. De engine gaf na de partij dat ik hier met de prachtige tactische zet e4 het voordeel kon behouden. Die zet had ik niet overwogen en zoals het ging, raakte ik mijn voordeel kwijt. Twee zetten later ruilde mijn tegenstander echter de paarden ook op een onhandige manier waardoor ik kon afwikkelen naar een beter toreneindspel dat ik met een goede techniek wist te winnen.

Op dat moment hadden we nog één winstpartij nodig voor 4-4. Ik had zelf al een goede poging tot winst laten liggen en het mezelf erg lastig gemaakt in een eindspel met loper plus 5 pionnen tegen paard plus 4 pionnen. Peter Scheeren probeerde van alles om nog kansen te krijgen, maar zijn tegenstander lette goed op en wist alle gevaren te ontwijken. Mij lukte het ook niet de winst binnen te halen. Achteraf bleek dat mijn tegenstander in tijdnood nog een fout maakte, maar helaas wist ik hier niet van te profiteren.

Uiteindelijk een zuur verlies. Vanwege de versterkte degradatie zullen er in 2024 veel matchpunten bij moeten komen om ons te handhaven in klasse 2.

(door Bernard Evengroen)

Afgelopen zaterdag 25 november reisde ons eerste team af naar Spijkenisse voor de vierde ronde in de KSNB-competitie. Na twee verlieswedstrijden en één minimale overwinning, begon de noodzaak aan matchpunten te groeien. Dit zou niet makkelijk worden omdat Spijkenisse degradant is uit de eerste klasse en de eerste twee ronden overtuigend had gewonnen. Door een oneven aantal teams in de competitie heeft Spijkenisse op dit moment één wedstrijd minder gespeeld.

Als toeschouwer ter plaatse zag ik het aan het begin van de wedstrijd redelijk rooskleurig in. Van sommige stellingen moest ik toegeven dat ik er niet veel van snapte. Dat schatte ik maar in als gelijkwaardig. Als eerste zag ik voordeel op de borden van Peter Ypma en Jan Evengroen:

Bord 3: Peter Ypma vs Maurits van der Linden 1 – 0
Op zet 10 had ik al vier zetten met mijn dame gespeeld. Dat is vaak niet zo’n goed teken en mijn openingsvoordeel was ik op dat punt dan ook kwijt. Gelukkig was mijn tegenstander het ook even kwijt en met wat hulp won ik een kwaliteit. Daarna was het nog een technische klus, maar door een paar keer de meest actieve voortzetting te kiezen, wist ik het tegenspel te minimaliseren en het punt binnen te halen.

Bord 5: Jan Evengroen vs Semen Minyeyevtsev 1 – 0
Mijn tegenstander kwam met een plusje uit de opening, hiertegenover stond een enorm tijdvoordeel op een bepaald moment zelfs 40 minuten. Vanuit een complexe stelling wist ik dit voordeel te verzilveren met een mooie matcombinatie.

Ik kan me de precieze volgorde van de score niet goed herinneren. Al snel scoorde Spijkenisse op het tweede bord, zodat de scores weer dichter bij elkaar kwamen. Henk-Jan speelde een stelling waar ik zelf niet zo veel van begreep. Helaas was de aanname dat het dan wel ongeveer gelijkwaardig zou zijn onterecht.

Bord 2: Ricardo Klepke vs Henk-Jan Evengroen 1 – 0
Met zwart kreeg ik een zij-variant van het konings-indisch tegen mij. Hierbij koos ik voor wat vreemde zetten die ervoor zorgde dat ik erg gedrongen kwam te staan. Wit kiest daarbij een opstelling vanuit het damegambiet met pionnen op c4, d4, e4 en f3. Met alle lichte stukken erachter biedt dat ruimtevoordeel en in mijn optiek weinig mogelijkheid voor plannen voor zwart. In de complicaties die ontstonden toen Ricardo voordeel wilde behalen kwamen er nog kansen om een gelijke stelling te behalen, maar helaas wist ik die niet te vinden.

Met nog 5 partijen te gaan met mijn inschatting dat alle partijen redelijk gelijk opgingen, was er goede moed op winst. Helaas begon de wedstrijd de verkeerde kant op te gaan.

Bord 4: Thijs van Dam vs Ed Roering 0,5 – 0,5
Mijn tegenstander had op zet 7 al groot voordeel kunnen krijgen in een ongebruikelijke zetvolgorde in de opening. Toen hij dat niet deed bleef de stelling tot het einde min of meer in evenwicht. Met allebei weinig tijd had ik het hem op het einde wel iets moeilijker kunnen maken, maar objectief was het niet veel.

In het partijverslag vestigt Ed zijn hoop op PSV. Ik kan niet ontkennen dat de situatie van de Eindhovenaren er rooskleuriger uitziet dan dat van ons. Want terwijl we met een paar man in de analyse de winst voor Ed zochten (en niet vonden), begon het tij te keren.

Bord 6: Maxim le Clerq vs Albert Segers 1 – 0
Mijn partij was een mooi positioneel gevecht. Het ging erom of het sterke witte centrum van mijn tegenstander ondermijnd kon worden met actief spel van mijn kant. Dat lukte aardig, maar op het moment dat ik in het voordeel kon komen maakte ik een lelijke fout, waardoor mijn stelling in één klap onhoudbaar werd.

Bord 7: Ben van Geffen vs Job Verheul 0 – 1
Op bord 7 zag ik een stelling voor Ben dat vrij snel naar een eindspel met uitsluitend alle zware stukken ging. In mijn inschatting ging het gelijk op en mijn vermoeden was dat dit ook snel in een remise zou eindigen. Echter kwam ook Ben helaas met slecht nieuws de analyseruimte binnen. Zoals Ben later beschreef:

In mijn partij speelde zwart een zijvariant van de Caro-Kann, die ik niet goed kende. Nu wel, maar daar heb ik niets aan. Ik speelde iets te slap. Zwart ontwikkelde enig initiatief en kwam niet ongevaarlijk opzetten. Op zet 21 én op zet 22 kon ik met f2-f3 remise maken. Ik zag dat wel, maar stelde het uit. Onbegrijpelijk! Helaas verloor ik daarna kansloos.

Op dit moment stonden we van een voorsprong opeens met 3,5 – 2,5 achter. Aan Peter en Kees de schone, maar verre van makkelijke taak om de nog minimaal 1,5 en liefst 2 punten binnen te halen.

Als eerste begon Kees zijn stelling meer duidelijkheid te bieden. Onderstaande diagram in het verslag van Kees kwam ook op het moment van de achterstand op het bord.

Bord 8 Joey Brokaar – Kees Brinkers 0,5 – 0,5
Na een partij zonder veel wetenswaardigheden ontstond na 51 zetten deze stelling.
Stelling na 51…Td6-d7

De stand is materieel gelijk, maar zwart staat duidelijk beter door zijn ruimtevoordeel, betere koningspositie en vrije d-pion. Maar hoe nu verder? Er is geen route voor de zwarte koning om de witte stelling binnen te dringen. Als de zwarte pion oprukt naar d3 blijven toren en loper gebonden aan de verdediging van de pion. Wit in tempodwang brengen zit er ook niet in, want de witte loper kan vrijelijk tussen e4 en g6/h7 heen en weer pendelen. Omdat ik geen mogelijkheid zag om verder te komen, accepteerde ik hier het remisevoorstel van mijn tegenstander.
Ik stond er dan ook wel even van te kijken toen ik bij thuiskomst zag dat Stockfish de stelling als ruim gewonnen voor zwart beoordeelde met +5,4! De winstweg is als volgt: zwart begint met de d-pion op te spelen, gaat met de toren naar de c-lijn en speelt vervolgens Lc4-b3! om op c2 binnen te vallen. De grap is dat zwart dan de d-pion offert om met de toren binnen te komen op c2. Een voorbeeld: 52.Lg6 d3 53.Le4 Tc7 54.Lg6 Lb3! 55.Txd3 Lc2! 56.Td6 Lxg6 57.Txg6 Tc2+ en zwart wint.

Kees beschrijft in zijn verslag dat er blijkbaar een winst is gemist. Bij het samenvoegen van dit verslag herken ik de verbazing die Kees beschrijft, want in mijn herinnering heeft geen van de spelers die al klaar waren deze winnende combinatie gezien.

Hiermee kwam de hoop op Peter te liggen die op het eerste bord alleen met een overwinning een 4 – 4 kon afdwingen.

Bord 1: Peter Scheeren vs Daniël Zevenhuizen
Ik haalde met wit minder dan niets uit de opening en mijn tegenstander kreeg het initiatief. Toen het na stug verdedigen van mijn kant even niet verder ging, probeerde hij in de tijdnoodfase ijzer met handen te breken met een kwaliteitsoffer, maar dat werkte averechts en behalve die kwaliteit kreeg ik ook het initiatief. Dat werd hem uiteindelijk fataal en zodoende kon ik de eindstand laten bepalen op 4-4.

Met dubbele gevoelens vertrokken we weer uit Spijkenisse. Enerzijds waren er goede mogelijkheden geweest om deze wedstrijd te winnen. Anderzijds was het zeker niet onmogelijk om zonder matchpunten te vertrekken. Nu is het zaak ons op te maken voor de volgende wedstrijd. De behoefte aan het scoren van matchpunten blijft onverminderd groot, maar dat zal ook tegen CSV zeker niet gemakkelijk zijn.