Gelijkspel voor Messemaker 1 in uitwedstrijd tegen Groningse Sissa 2
Het vlaggenschip van Messemaker had als openingswedsterijd een verre uitwedstrijd tegen het Groningse Sissa 2 (promovendus van vorig seizoen) op het programma.
Dat leidde in de aanloop naar de wedstrijd tot een uitvoerige maildiscussie over de wijze van vervoer: ontspannend in de trein (maar wel langdurig mede vanwege een omleiding),
meer dan twee uur in de auto (vermoeiend voor de chauffeur) of wellicht kan die autorit een stuk korter duren (Arjan)? Uiteindelijk werden er een trein-ploeg en een auto-ploeg
geformeerd, reden er daarnaast twee teamleden met de auto op eigen gelegenheid en bleek één teamlid al een paar dagen eerder naar Groningen te zijn afgereisd.
Ondanks deze versnippering (en ook nog een wegblokkade bij Hoevelaken) waren alle spelers keuirg op tijd in Groningen aanwezig.
Deze wedstrijd moest het team maar liefst drie invallers opstellen, die oneerbiedig uit het tweede team geplukt waren. In het verslag van het tweede team is te lezen wat de
gevolgen hiervan waren voor dat team.
Hoe dan ook, het was een spannende en gelijkopgaande wedstrijd, dat laatste in alle opzichten: de treinploeg scoorde 50%, de overigen tezamen eveneens; de chauffeurs scoorden ondanks hun
vermoeiende reis 50%; de invallers scooorden 50%; de "jeugdspelers" ("jeugd" in dit geval ruim gerekend: t/m 25 jaar) scoorden 50%; de eerste 5 borden scoorden even goed (50%) als de
onderste 5 borden; de witspelers scoorden even goed (50%) als de zwartspelers.
Al vroeg in de wedstrijd won Peter Ypma een keurige aanvalspartij (en deze keer tegen zijn gewoonte in op overzichtelijke wijze). Enigszins onnodige nederlagen van kopman Henk-Jan Evengroen
en invaller Jan Cheung deden de balans naar Sissa overhevelen. Wij boften vervolgens met een gelukkige overwinning van Erich Karstan (door tijdsoverschrijding!), maar daar stond een
terechte nederlaag van Wim Heemskerk tegenover.
Het was tegen het eind van de middag dan ook erg spannend, toen er nog 2 partijen bezig waren bij de stand 4,5-3,5 voor Sissa 2, met een zeer goede (maar nog niet meteen gewonnen) stelling
voor onze man Ed Roering en een moeilijk (maar nog niet verloren) toreneindspel voor onze Jan Evengroen. Het liep goed af: Ed wist zijn partij te winnen en Jan maakte op knappe wijze
remise.
Een redelijke seizoenstart waar het team tevreden over was en daarom was de stemming na afloop in de plaatselijke Chinees dan ook prima.
Hieronder de individuele partijverslagen:
Bernard Evengroen
Als invaller mocht ik op het onderste bord meedoen in het eerste team. In een voor mij onbekende opening kwam ik door de alom bejubelde zet e6-e5 in een prima middenspel.
Helaas wist ik dit niet af te maken en haalde hiermee een remise binnen.
Henk-Jan Evengroen
Ik kreeg met wit een Wolga-gambiet tegen mij. Hierbij heb ik een aantal keer met één variant verloren. Mijn tegenstander speelde ook dezelfde variant, maar bleek het zelf
ook niet helemaal te kennen. Ik wilde hier gebruik van maken, maar maakte hierdoor juist een fout, waardoor ik mijn pion terug verloor. Om niet met een mindere stelling op remise te hoeven
spelen, besloot ik tot een wat actievere oplossing die uiteindelijk ook kansen bood. Deze pakte ik helaas niet en zorgde er met een blunder voor dat het snel afgelopen was.
Wim Heemskerk
Het klinkt misschien vreemd, maar na 1.e4 stond ik voor een lastige keuze. Een aantal Sissa-spelers kiest na 1.... c5 voor 2.c3 en dat had ik uitgebreid voorbereid. Maar mijn tegenstander
(Van Assendelft) kiest meestal voor open Siciliaans. Na enige overpeinzingen ging ik toch maar voor 1.... c5 in plaats van mijn gebruikelijke (solide!) Frans en er ontstond een scherpe
stelling met tegengestelde rokades. In een (voor mij in ieder geval te) ingewikkeld middenspel koos ik voor een te snelle aanval en kreeg de deksel op mijn neus. Wit verdedigde secuur
en sloeg ondertussen wat pionnetjes, waarna hij het rustig uitschoof.
Peter Ypma
De laatste tijd heb ik met wisselend succes de moderne verdeiging gespeeld. Deze partijen hebben mij echter wel kennis gegeven hoe je tegen dit systeem moet spelen. Aangezien mijn
tegenstander vandaag toch de moderne verdediging durfde te spelen, kon ik het plan die de grootmeester Gavrilov onlangs tegen mij speelde, kopiëren. Mijn tegenstander had hier geen
goed antwoord op en ik kreeg steeds meer activiteit. Deze activiteit wist ik om te zetten in materiaalwinst en daarmee de partijwinst.
Peter Scheeren
In een koningsindische partij offerde mijn tegenstander met wit een pion om het thematische sterke veld e4 voor zijn paard te verkrijgen. Na ruil van dit paard door mijn goede loper
ontstond er een middenspel met zware stukken en ongelijke lopers. Na een dubbel kwaliteitsoffer (d.w.z. zowel van wit als van zwart) moest wit kiezen: ofwel afwikkelen naar een minder
staand toreneindspel, ofwel met een pion minder de dames op bord houden. Hij koos terecht voor het laatste en had vanwege mijn ongelukkig opgestelde stukken voldoende spel voor de pion.
Uiteindelijk eindigde de partij na een zetherhaling in remise.
Jan Evengroen
Met zwart speelde ik tegen Renze Rietveld en kreeg ik dezelfde opening op het bord waarmee ik tijdens het ONK in Dieren van hem verloren had op een vrij kansloze manier.
Dit was een goede reden om op de heenweg wat voorbereiding te doen. Deze keer ging het hierdoor een stuk beter. Met een 4,5-4,5 tussenstand had ik een lastig toreneidspel,
dat ik gelukkig kon keepen en hiermee het matchpunt binnenhaalde.
Arjan van der Leij
Mijn tegenstander verraste mij met het ongebruikelijke olifantengambiet (1.e4 e5 2.Pf3 d5) en kreeg eenvoudig gelijk spel. Toen ik even later lichtzinnig het zwarte Da5 onderschatte (in een stelling
waarin ik lang had gerokeerd) stond ik matig, maar gelukkig verraste mijn tegenstander me opnieuw, ditmaal met een remiseaanbod. Hoewel ik daarvoor niet naar Groningen was afgereisd
kon ik dit aanbod moeilijk weigeren.
Ed Roering
Na de eerste zet van mijn tegenstander had ik al een vermoeden dat hij een invaller was, want die zet was ik in mijn voorbereiding bij niemand tegen gekomen. Toen hij mijn vierde zet,
een wat ongebruikelijke, bijna a tempo beantwoordde, twijfelde ik daar echter weer aan. Hij speelde ook nog eens een zet waarvan ik het minst voor ogen had hoe het ook al weer verder
moest. Het kostte mij dan ook al meteen een kwartier om zaken te reconstrueren. En dat wil je niet, met wit spelen en na 5 zetten al een kwartier kwijt zijn. Al snel deed mijn
tegenstander het echter niet zo slim en zaten we opeens in een Benoni! Wel met twee extra tempi voor mij! En dat wil je weer wel :-) Ik werd ook gelijk wat rustiger over de kracht van
mijn tegenstander. Omdat ik enkele jaren geleden de Benoni zelf ook speelde zat ik inmiddels op bekend terrein. Ik speelde volgens de bekende thema's, hetgeen niet gezegd kon worden
van mijn tegenstander. Al enige tijd zag ik aan zijn lichaamstaal dat hij niet goed wist wat nog te doen. Hij liet zijn koning in het midden staan en begon een soort van koningsaanvaal
door zijn pionnen naar voren te brengen. Omdat hij echter niet genoeg stukken erbij kon betrekken werd het nooit gevaarlijk voor mij. Uiteindelijk 'offerde' hij al dan niet bewust een
pion, maar toen stond ik gewoon een gezonde pion voor. Toen ik ook nog eens de manoeuvre Ta1-a3-h3 vond stond ik compleet gewonnen. Ik won nog een tweede pion, op de damevleugel dit keer,
en ook zijn koning stond erg onveilig. Uiteindelijk had ik op zet 37 de partij kunnen beëindigen met een kwaliteitswinst. Wel na een paardoffer, dat echter niet aangenomen had mogen
worden. Met niet zoveel tijd zag ik dat niet en bleef ongeveer +4 staan. De rest van de partij was heerlijk om te spelen. Allebei dame en toren en ik twee pionnen meer en hij een
onveilige koning. Dat zou ik altijd gaan winnen, zeker met een increment van een halve minuut. Een prachtige uitvinding voor dit soort stellingen! Gewoon een schaakje geven en je hebt
weer 30 seconden erbij. De computer ziet natuurlijk meteen hoe ik het sneller had kunnen doen, maar zoals het ging haalde ik uiteindelijk op de 63e zet de vis op het droge. Ruil van alle
zware stukken was onvermijdelijk, waarna het pionneneindspel gewonnen zou zijn. Toen ik om mij heen keek bleek er nog één partij aan de gang te zijn, en hoe! Gelukkig was het
Jan, een van degenen die je zoiets wel toevertrouwt. Doorgaan tot de laatste snik en nooit opgeven. En dat werd beloond en het matchpunt was binnen. Heb je niet voor niets bijna vier uur
in de auto gezeten!
Erich Karstan
Om niet met een geïsoleerde centrumpion te moeten spelen, vermeed ik met zwart in een Tarrasch-verdediging terecht te komen. Ten onrechte, want zoals het nu ging kreeg wit een
vervelende druk op mijn centrumpionnen. Er ontstond een gecompliceerd middenspel met veel manoeuvreerwerk dat beide spelers veel tijd kostte. Vooral mijn tegenstander verbruikte
wel erg veel van zijn kostbare tijd. En vlak nadat ik een ernstige fout had gemaakt, ging hij (ondanks de 30 seconden increment!) bij het uitvoeren van zijn (overigens zeer goede)
28e zet door zijn vlag. Een fortuinlijke overwinning.
Jan Cheung
Op het bord kwam de Chebanenko-variant van het Slavisch (c7-c6 and a7-a6). Tijdens de voorbereiding werd dit systeem niet onder de loep
genomen, maar aangezien ik in het verleden heel veel partijen had gespeeld van dit systeem, was het geen onbekend terrein voor me.
Toen de zwarte stelling ingesnoerd dreigde de worden, offerde zwart een pion om tegenkansen te creëren. Na een hele tijd de stelling
bekeken te hebben, had ik 2 opties: de pion behouden, waarbij zwart nog kleine tegenkansen had, of naar een gunstig eindspel af te
wikkelen, waarbij wit een goed paard had tegen een slechte loper. Ik koos voor de laatste optie omdat de spelvoortzetting me beter lag.
Thuis achter de laptop was het siliconen monster het niet totaal eens met mijn beslissing. Ondanks de slechte loper was er nog niks aan
de hand omdat de pionnenstructuur nog niet volledig was vastgelegd. Laten we teruggaan naar de partij. Voor een menselijke tegenstander
was de zwarte stelling moeilijk te spelen en om nog tegenkansen te creëren offerde zwart tijdelijk een pion. In deze fase van de partij
liet mijn gevoel voor gevaar mij in de steek. Wits reactie op het tijdelijke pionoffer was niet sterk genoeg waardoor zwart kans kreeg om een
lijn te openen. De stelling was toen al min of meer gelijk, toen wit een pion sloeg en een derde mogelijk van zwart overzag. De
zwarte loper werd niet meer slecht en met twee vrijpionnen was hij veel sterker dan het paard. De partij was toen eigenlijk al beslist.
Wit besloot het paard te offeren voor twee pionnen in de hoop om het aantal pionnen van zwart te reduceren, maar het kon de nederlaag niet
verhinderen.
Zie de uitslagen en standen van klasse 1A.